droomland

Another Afrikaans poem. I am busy translating this one and will post it as soon as I'm done


<BR><!--<BR> /* Font Definitions */<BR> @font-face<BR>{font-family:"Cambria Math";<BR>panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;<BR>mso-font-charset:1;<BR>mso-generic-font-family:roman;<BR>mso-font-format:other;<BR>mso-font-pitch:variable;<BR>mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;}<BR> /* Style Definitions */<BR> p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal<BR>{mso-style-unhide:no;<BR>mso-style-qformat:yes;<BR>mso-style-parent:"";<BR>margin:0cm;<BR>margin-bottom:.0001pt;<BR>mso-pagination:widow-orphan;<BR>font-size:12.0pt;<BR>font-family:"Times New Roman","serif";<BR>mso-fareast-font-family:"Times New Roman";<BR>mso-ansi-language:EN-GB;}<BR>.MsoChpDefault<BR>{mso-style-type:export-only;<BR>mso-default-props:yes;<BR>font-size:10.0pt;<BR>mso-ansi-font-size:10.0pt;<BR>mso-bidi-font-size:10.0pt;}<BR>@page Section1<BR>{size:595.3pt 841.9pt;<BR>margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt;<BR>mso-header-margin:35.4pt;<BR>mso-footer-margin:35.4pt;<BR>mso-paper-source:0;}<BR>div.Section1<BR>{page:Section1;}<BR>--><BR>
hulle stap hand in hand
die sagte geel sand
druk saggies tussen hul tone
hul voetspore strek
verreweg
na drome lank terug verlore
maar hier kan hul
hul drome vervul
en in liefde se wolke sweef
want in hul droomland
met die sagte geel sand
kan harte begeertes uitleef
as die son onder gaan
en hul oe toe slaan
ontmoet hul op hul eiland paradys
in opgehoopte drome
soen hul langs water strome
want hier gaan hul drome tuis
elke korrel sand
in hulle droomland
is deur hul emosies geskep
elke sonstraal
as die bries asemhaal
prag blomme wat nooit kan verlep
in hul wereld sonder storms
het hul grashalms gevorm
wat sagkens hul liggame streel
terwyl hul laggend le
en verborge woorde se
word twee gebroke halwes weer heel
jare se verlange
lank vergete planne
opnuut deur liefde gewek
borrel uit van binne
en vul al hul sinne
terwyl die son oor die horison strek
hy streel haar sagte vel
en begin saggies vertel
waarna sy hart so lank al smag:
dat hul altyd saam kon wees
in liggaam, siel en gees
en nie vir hul drome moes wag
maar tyd stap aan
en met die koms van die maan
moet hulle hul afskeid neem
en terwyl hul harte weer
uitmekaar uit skeur
gaan hul hul eie rigtings heen
hy word wakker in sy bed
met net die naam Miquette
wat in sy gedagtes dans
en met traan gevulde oe
kyk hy na bo
en vra:
‘waarom kry ons net een kans?’
maar die hemel bly stom
geen antwoord kom
so weereens wag hy vir die maan
want vanaand sal hy
weer n kans kry
om na hul droomland gaan